Vloggers durven deze vraag te stellen op straat

In een tijd waarin social media wordt overspoeld met lifestylevlogs, prankvideo’s en straatinterviews over oppervlakkige onderwerpen, zijn er toch nog makers die proberen een dieper maatschappelijk gesprek op gang te brengen – al doen ze dat met een flinke knipoog. Twee jonge, brutale vloggers zijn recent viraal gegaan met een opmerkelijke straatinterview-serie waarin ze een ongebruikelijke vraag stellen aan willekeurige voorbijgangers: “Hoe vaak masturbeer je?”

Het is geen vraag die je verwacht op een drukke winkelstraat of tijdens het wachten op de tram. En juist dát maakt het zo intrigerend. De reacties die de vloggers vastleggen zijn rauw, echt en soms ronduit hilarisch. Maar achter de lach schuilt een serieuzere boodschap: waarom is iets dat biologisch normaal is en vrijwel universeel voorkomt, nog steeds zo’n groot taboe?

Een direct en gedurfd concept
Het concept is even simpel als gewaagd. De vloggers – allebei begin twintig, energiek en niet bang om een grens op te zoeken – lopen met een camera door de stad en stellen hun intieme vraag met een vriendelijke maar doortastende houding. Sommige mensen schrikken zichtbaar, anderen lachen nerveus, en weer anderen doen zonder aarzelen hun verhaal. Van studenten en ouderen tot toeristen en winkelmedewerkers: iedereen kan doelwit zijn van deze ongebruikelijke enquête.

Een jongeman antwoordt met een grijns: “Elke dag, zonder uitzondering. Beter dan therapie.” Een oudere dame lacht even en zegt gevat: “Dat is privé, maar ik ben niet dood vanbinnen.” En een student vertelt open dat hij en zijn vrienden er eigenlijk heel normaal over praten. Zulke reacties zijn niet alleen vermakelijk, ze bieden ook een kijkje in hoe onze samenleving – ondanks alle openheid van nu – nog steeds moeite heeft met het normaliseren van lichamelijke zelfzorg.

Schaamte, humor en openheid
Wat deze straatvlogs interessant maakt, is de balans tussen humor en ongemak. De vraag over masturbatie is geen grap op zich, maar het roept wél vaak lachwekkende situaties op. Mensen kijken om zich heen, twijfelen, fronsen, lachen, of maken er een flauwe opmerking van om het moment luchtig te houden. De spanning zit hem vooral in de sociale context: mag je zoiets überhaupt hardop zeggen in het openbaar?

Tegelijkertijd zie je dat sommige mensen het gesprek juist aangrijpen om hun mening te geven over hoe er in onze cultuur wordt omgegaan met seksualiteit en zelfontdekking. “We praten overal over tegenwoordig, maar dit blijft toch een soort verboden terrein,” zegt een vrouw van midden dertig. “Terwijl iedereen het doet. Waarom zou je je ervoor schamen?”

Een serieuze ondertoon
Hoewel het allemaal begint als een brutale straatvlog, gaat het project verder dan alleen entertainment. De makers willen bewustwording creëren en maatschappelijke discussies aanwakkeren. In hun begeleidende video’s en interviews benadrukken ze dat masturbatie onderdeel is van een gezonde levensstijl, iets dat hoort bij het leren kennen van je eigen lichaam. En toch blijft het in veel huishoudens, scholen en culturen een onderwerp waar met geen woord over gesproken wordt.

De vloggers hopen met hun open vraag de schaamte te doorbreken. Niet door mensen te dwingen tot antwoorden, maar door de drempel te verlagen en het onderwerp op een laagdrempelige manier bespreekbaar te maken. Volgens hen ligt de kracht van hun content niet alleen in de provocerende vraag, maar juist in de oprechte reacties die daarop volgen.

Taboes doorbreken met een glimlach
Het succes van de vlog ligt in de herkenbaarheid. Iedereen heeft wel eens een moment gehad waarop een taboe-onderwerp werd aangesneden in een ongemakkelijke setting. En dat maakt het zo menselijk. Door die situatie nu in beeld te brengen, zonder filter of opsmuk, laten de vloggers zien hoe we – ondanks alle vooruitgang – nog steeds worstelen met onderwerpen die eigenlijk doodgewoon zijn.

Natuurlijk zijn er ook kritische geluiden. Sommige kijkers vinden het te plat of ongepast. Maar volgens de vloggers hoort dat erbij. “Als je iedereen tevreden wilt houden, zeg je uiteindelijk helemaal niets meer,” zegt een van hen. “Juist de ongemakkelijkheid laat zien dat dit gesprek nodig is.”

De kracht van straatjournalistiek anno nu
In een tijd waarin journalistiek zich steeds meer online en in korte formats afspeelt, zie je dat deze vorm van ‘straatjournalistiek’ een nieuwe rol inneemt. Het stelt vragen die traditionele media vermijden en legt op een directe manier bloot hoe divers de meningen in de samenleving zijn. Of het nu over politiek, relaties of zelfbevrediging gaat – alles mag besproken worden, mits het respectvol en eerlijk gebeurt.

De vloggers tonen aan dat je met een simpele vraag een enorme hoeveelheid maatschappelijke dynamiek kunt blootleggen. Ze combineren lef met nieuwsgierigheid, en gebruiken hun platform niet alleen om views te scoren, maar ook om iets los te maken. Hun video’s zijn een spiegel voor ons allemaal: hoe comfortabel zijn we echt met onszelf en met elkaar?

Conclusie
Wat begint als een brutale grap, eindigt als een waardevol sociaal experiment. De vloggers achter dit project durven het gesprek aan te gaan over een onderwerp dat iedereen kent, maar waar weinigen over praten. En juist in die openheid zit de kracht. Niet om te shockeren, maar om bewustzijn te creëren – met een knipoog en een flinke portie lef. Beelden op de volgende pagina: